tambor
s
m
I
1
Instrumento
musical
de
percusión
formado
por
un
cilindro
hueco,
de
madera,
metal
o
algún
otro
material,
cubierto
en
una
o
las
dos
bases
por
una
piel
o
membrana
tensada
sobre
la
cual
se
golpea
con
las
manos
o
con
uno
o
dos
palos
llamados
baquetas:
tocar
el
tambor,
tambores
de
una
batería,
redoble
de
tambores
2
Persona
que
toca
este
instrumento
en
una
banda,
una
orquesta,
etc:
«Pablo
era
tambor
en
la
escolta
de
la
escuela»
3
A
tambor
batiente
De
manera
aguerrida,
triunfalmente
o
con
gran
pompa:
«Terminaron
la
lucha
a
tambor
batiente»,
«Anunciaron
su
victoria
a
tambor
batiente»
II
1
(Mec)
Pieza
cilíndrica
y
generalmente
hueca
que
forma
parte
de
algunos
mecanismos;
suele
emplearse
como
recipiente
y
contener
dentro
de
sí
otra
pieza
o
mecanismo,
o
como
amortiguador
de
diversos
movimientos
o
golpes:
tambor
de
los
frenos
de
un
automóvil,
tambor
de
la
cuerda
de
un
reloj,
tambor
de
un
timón
2
(Arq)
Muro
o
construcción
de
forma
cilíndrica
que
sirve
de
base
a
una
cúpula
3
(Arq)
Aposento
o
construcción
pequeña
que
se
hace
dentro
de
otra
4
(Arq)
Cada
una
de
las
partes
cilíndricas
que
forman
una
columna
que
no
ha
sido
hecha
de
una
sola
pieza
5
(Arq)
Pieza
de
la
parte
más
alta
o
capitel
de
una
columna
de
estilo
corintio
sobre
la
que
aparecen
superpuestos
los
adornos
en
forma
de
hojas
de
acanto
6
Armadura
de
una
cama
formada
por
una
estructura
donde
se
coloca
la
serie
de
resortes
o
muelles
que
sostienen
el
colchón
7
(Med)
Tímpano
del
oído.
Esta definición de Diccionario del Español de México (DEM) El Colegio de México, A.C.