compadecer
v
(Se
conjuga
como
agradecer,
1a
1
tr
Sentir
alguien
pena
o
tristeza
por
la
condición
o
sufrimiento
de
otra
persona:
Ella
poco
puede
hacer
por
él,
salvo
compadecerlo»
2
prnl
Sentirse
uno
conmovido
por
el
estado
en
que
se
encuentra
alguien
o
su
sufrimiento
e
inclinarse
a
ayudarlo:
«Estábamos
tan
asustados
que
se
compadeció
de
nosotros
y
no
nos
hizo
el
examen
3
prnl
Ser
una
cosa
compatible
con
otra,
concordar
o
combinar
con
ella:
«Son
actos
que
no
se
compadecen
ni
con
la
moral
ni
con
la
ética».
Esta definición de Diccionario del Español de México (DEM) El Colegio de México, A.C.