circunstancial
adj
m
y
f
1
Que
depende
de
alguna
circunstancia
o
que
está
relacionado
con
ella;
que
es
casual:
hechos
circunstanciales,
pruebas
circunstanciales
2
(Gram)
Que
modifica
la
significación
del
verbo,
indicando
cómo,
cuándo
o
dónde
ocurre
su
acción,
o
en
qué
cantidad
o
dirección.
Si
la
modificación
se
expresa
por
medio
de
una
palabra,
se
trata
de
un
adverbio,
como
en:
«Come
tranquilamente»,
«Lo
vi
ayer»,
«Estaba
aquí»,
«Habla
mucho»
o
«Mira
allá».
También
se
puede
expresar
por
medio
de
una
construcción
introducida
por
preposición,
que
tiene
la
función
de
un
complemento
circunstancial,
como
en:
«Lo
visitaré
en
la
noche»,
«Me
miró
de
reojo»,
«Llegará
a
la
fiesta»,
«Vine
para
verte
nuevamente».
Esta definición de Diccionario del Español de México (DEM) El Colegio de México, A.C.